1.1) Właściwości mechaniczne
Właściwości wytrzymałościowe drewna zależą przede wszystkim od rozkładu polimerów celulozy w ścianie komórkowej, która tworzy szkielet nośny drewna i od amorficznej (bezpostaciowej ) ligniny wypełniającej wolne przestrzenie szkieletu. Celuloza wpływa na właściwości sprężyste , lignina zaś na plastyczne.
Łącznie z woda kapilarną wypełniająca porowate włókna drewna skomplikowana budowa drewna decyduje o jego właściwościach mechanicznych i fizycznych. Rozmieszczenie słoi rocznych z podziałem na przyrost wczesny i późny , charakteryzuje mechaniczne właściwości drewna. Drewno iglaste o zagęszczonych słojach bardziej nadaje się do konstrukcji niż drewno szerokosłoiste.
A. Wiadomości wprowadzające
Ciała, których fizyczne i mechaniczne właściwości zmieniają się w zależności od rozpatrywanego kierunku określa się mianem ciał różnokierunkowych, czyli anizotropowych; anizotropia stanowi charakterystyczną cechę ciał krystalicznych.Przeciwieństwo ciał krystalicznych stanowią ciała bezpostaciowe, nie mające uporządkowanej budowy przestrzennej, następstwem czego są jednakowe właściwości we wszystkich kierunkach (ciała izotropowe – lignina, żywica, szkło i.t.p.)
Charakterystyka i cechy rozpoznawcze niektórych grzybów domowych i skalnych
WPROWADZENIE
Związki chemiczne będące materiałem konstrukcyjnym ścianek komórkowych drewna (celuloza, hemiceluloza, lignina, pektyna i inne), a także składniki wewnętrzne komórki (skrobia, tłuszcze białka , polisacharydy i inne) należą do grupy biopolimerów. Pełnią one równocześnie rolę pożywienia dla czynników biotycznych. Związki te mają wysoką odporność chemiczną lecz w określonych warunkach temperatury, wilgotności drewna i powietrza, odczynu środowiska, a w pewnych przypadkach również obecności światła są podatne na rozkład biologiczny, pod wpływem określonych enzymów wytwarzanych przez grzyby. W rezultacie złożonych procesów biochemicznych biopolimery ulegają rozkładowi do postaci przyswajalnej przez komórki grzybów. Proces rozkładu biologicznego drewna nosi nazwę korozji biologicznej. Skutkiem korozji biologicznej drewna wywołanej przez grzyby jest tzw. Zgnilizna drewna. Rozróżnia się cztery rodzaje zgnilizny: korozyjna jasna, destrukcyjna (brunatna), jednolita (proszkowata), pleśniowa (szara).
Zdecydowana większość komórek roślinnych wytwarza po zewnętrznej stronie plazmalemmy stykające się ściany sąsiednich komórek zlepione warstewką substancji pektynowych, zwaną blaszką środkową, tworzą łącznie wspólną ścianę (błonę). Ścianę komórek rosnących nazywamy ścianą pierwotną.
Drewno gatunków liściastych wykazuje się bardziej złożoną budową niż drewno drzew iglastych i składa się z bardziej zróżnicowanych elementów. Głównymi elementem składowym są włókna drzewne (około 50% ogólnej objętości drewna) W skład tkanki przewodzącej wchodzą naczynia i nielicznie występujące cewki, odgrywające w drewnie liściastym rolę podrzędną. Ogólna powierzchnia przewodząca wodę jest u drzew iglastych i liściastych porównywalna. Jednak dzięki obecności naczyń o dużym świetle drzewa liściaste mają około 5 razy większą zdolność przewodzenia niż drzewa iglaste. Rozmieszczenie naczyń na przekroju poprzecznym jest różnorodne. W drewnie drzew strefy umiarkowanej, charakteryzującym się słoistą budową , duże naczynia rozmieszczone są zawsze w strefie drewna wczesnego, naczynia o mniejszej średnicy zgrupowane są w drewnie późnym. Wielkość i rozmieszczenie naczyń na poprzecznym przekroju drzew stanowi ważny szczegół rozpoznawczy przy określaniu gatunku drewna.
Pozyskana tarcica ze świeżo ściętych drzew posiada zbyt wysoką wilgotność, aby efektywnie ją wykorzystywać. Powinna być poddana procesowi suszenia. Może ono być naturalne ( na wolnym powietrzu) lub sztuczne (w suszarkach komorowych – z wymuszonym obiegiem powietrza o podwyższonej, regulowanej temperaturze.
Drewno jest ekologicznym materiałem odnawialnym. Jego pozyskiwanie nie jest szkodliwe dla środowiska naturalnego pod warunkiem, że odbywa się planowo np.przestrzegając zasady FSC. Obecnie w Polsce pozyskuje się niewiele ponad 50 % rocznego przyrostu masy. Człowiek wykorzystuje je dla swoich potrzeb od zarania dziejów. W optymalnych warunkach zapewniających niską wilgotność (bez narażenia na działanie wody) lub bez dostępu powietrza (pod wodą) ma bardzo dużą trwałość sięgającą tysięcy lat np. sarkofagi faraonów, budowle w Biskupinie itp.
Ze względu na właściwości higroskopijne drewna, wyrób należy przechowywać w pomieszczeniach w temperaturze i wilgotności powietrza zbliżonej do warunków panujących w pomieszczeniu, gdzie będzie użyty jako materiał podłogowy. Przy dłuższym składowaniu zalecamy chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
Zalecamy montaż podłogi bezpośrednio na podłoże przy użyciu odpowiedniego kleju. Podstawowe warunki które muszą być spełnione w tym przypadku to podłoże: równe, wypoziomowane mocne, niepylące, suche o wilgotności nie przekraczającej 3% oraz dobrze oczyszczone i odkurzone.
Podłoże powinno stanowić posadzka betonowa o wilgotności do max. 3%, na której rozstawiamy legary. Wymiary legarów oraz ich rozstaw zależą od indywidualnego projektu, najczęściej stosuje się o przekroju 60×40 mm (dostępne w ofercie sprzedaży naszego tartaku) w odległościach co 400 mm dla podłogi modułowej (gr.21mm) oraz 600 mm dla podłogi litej (gr.28 mm) - uwarunkowane jest to zastosowaniem długości podłogi 1200, 2400 mm będącej wielokrotnością tego wymiaru.
Profilowane boki na pióro i wpust oraz zastosowane rowki odprężające zapewniają równą powierzchnię, większą stabilność podłóg, dają możliwość całkowitego ukrycia gwoździ, co z kolei ułatwia dalszą obróbkę oraz zdecydowanie podnosi estetykę wykończenia powierzchni. Jeśli istnieje taka konieczność, deski mogą być łączone na długość. Ułożoną podłogę należy przeszlifować drobnoziarnistym papierem ściernym. Po dokładnym odkurzeniu pomalować podłogę lakierem odpowiednim do podłóg drewnianych. Zalecamy zastosowanie lakieru podkładowego pod ostateczne wykończenie, którego zadaniem jest gruntowanie oraz pewnego rodzaju ochrona przed ciemnieniem drewna. Jest jednak oczywiste , że nie uchronimy się przed naturalną tendencją drewna do zmiany barwy z upływem czasu. Możemy to jednak traktować jako swego rodzaju zaletę. Rozkładanie desek na budowie, gdzie występuje duża wilgotność powietrza np. z tytułu prowadzenia prac wykończeniowych (malowania , wylewania posadzek itp.) jest niedopuszczalne.
Podłoga sosnowa jest wykonana z drewna - produktu naturalnego, które ma złożoną niejednorodną budowę anatomiczną i wynikające z niej właściwości różnią się one dla poszczególnych kierunków anatomicznych (wzdłuż włókien, stycznie oraz w kierunku promieniowym).
